Warunkowe umorzenie postępowania karnego jako przejaw interdyscyplinarności prawa karnego z uwzględnieniem status pokrzywdzonego

Abstrakt

Interdyscyplinarność w prawie jest zjawiskiem powszechnym. Uzasadnieniem tego jest wzajemne przenikanie się wartości i norm prawnych jej chroniących. Niewątpliwie skuteczność systemu prawa w danym państwie wymaga, żeby normy poszczególnych dyscyplin prawa uzupełniały normy innych dyscyplin prawa. Także prawo karne sensu largo jest zespołem norm wzajemnie się uzupełniających. Zależność prawa karnego materialnego i prawa karnego procesowego nie podlegają potrzebie tłumaczenia. Materialne prawo bez norm określających tryb postępowania byłoby prawem „martwym”. Przykładem ścisłego związku między normami prawa karnego materialnego i prawa karnego procesowego jest instytucja warunkowego umorzenia. Więź materialno-procesowa instytucji warunkowego umorzenia jest bardzo silna i, jak podkreśla się w literaturze, raczej nierozerwalna. Na tle zmiany tej instytucji znacząco dostrzegalne jest także zwiększenie udziału aspektu procesowego wyrażającego się w tworzeniu kompleksu przepisów formalnych, normujących procedurę orzekania o warunkowym umorzeniu postępowania karnego. Ustawodawca rozwijając regulację procesową warunkowego umorzenia uwzględnia nowy trend w polityce karnej, jakim jest zwiększenie roli uczestników procesu, a zwłaszcza oskarżonego i pokrzywdzonego na wydawane przez sąd orzeczenie w drodze porozumienia się co do kwestii naprawienia szkody i zadośćuczynienia ofierze przestępstwa. Publikacja ukazuje wzajemne i uzupełniające się oddziaływanie norm prawa karnego i prawa karnego procesowego na przykładzie instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.